Muddy waters is best cleared when left alone.

-Alan Watts

Als iemand met soms hoge en luide verwachtingen van mezelf, kan ik al gauw in ‘doen’-modus gaan en in een snel en haastig denkpatroon zitten. 

Ik voel op zo’n moment dat ik altijd maar meer wil gaan doen en verwezenlijken om uiteindelijk de verwachte resultaten te zien.

‘Hoe harder ik hier push, hoe meer ik gedaan krijg.’, geloof ik dan heilig.

Maar al snel wordt het omgekeerde duidelijk: the busy mind is a distracted mind. 

Er is een interessant patroon dat  meer en meer naar boven komt de laatste tijd, tijdens momenten van introspectie en vertragen.

Deze is dat hoe minder ik tracht te willen doen en gedaan te krijgen, hoe groter de impact van mijn zijn, acties en woorden zijn. 

Resultaten volgen als een bijproduct hiervan. Een bijproduct van niet-doen.

Niet-doen, zo schrijft Jon Kabat-Zinn, is niet hetzelfde als niets doen. 

Bij niet-doen kunnen we zijn met het moment, in volledige aandacht en bewustzijn. Wat dat moment ook inhoudt. 

Niet-doen stopt de illusie van tijd en laat ons landen in het Hier en Nu.

Het enige dat eigenlijk echt bestaat. 

En op dat moment smelten de verwachtingen van mezelf en anderen weg. 

Ze maken plaats voor liefde en begrip en vervolgens transformeert mijn wereld. 

Just like that, door niet-doen.

Curieus, he? Dat vind ik ook.

So within, so without. 

Als ik mentaal kan stilstaan, dan komt de rust. En met die rust: helderheid.

‘Muddy water is best cleared when left Alone', zegt Alan Watts.

En vanuit helderheid weten we altijd wat de volgende stap kan zijn, vanuit dit eigenste moment.

Vertrouw daarop.

Liefs,

Christophe